Zaproszenie na wystawę

Miejski Dom Kultury zaprasza do odwiedzania wystawy DIALOG WSCHODU Z ZACHODEM. Wystawę można oglądać do 5 kwietnia. Bliższe informacje w MDK oraz na facebookowej stronie wydarzenia http://www.facebook.com/events/114388775356002/ Do zobaczenia na wystawie.

Honorowi Obywatele - Marian Benko

Jednym z pomysłów, jakie chciałbym zacząć realizować na blogu jest zebranie informacji o osobach zasłużonych dla naszego miasteczka, przybliżyć postaci honorowych obywateli miasta, jak również innych, którzy w znaczny sposób przyczynili się do rozwoju Mińska.

Cykl ten chciałbym rozpocząć od przedstawienia sylwetki Mariana Benko.

Marian Benko to żyjący w latach 1907-1993 znakomity polski architekt, planista przestrzenny oraz pedagog. Pochodzi z Ułanicy na Podolu. W wyniku rewolucji październikowej i wojny domowej cała rodzina Benków musiała porzucić swój dom i udać się do Kijowa, gdzie czynnie wsparli polskie oddziały. Wojska te zostały zmuszone jednak do odwrotu, a wraz z nimi tereny, z obawy przed mogącymi nastąpić represjami, opuściła rodzina Benków, która schronienie znalazła w Polsce centralnej. Tu jednak również długo miejsca nie zagrzali, a wiązało się to z ofensywą bolszewicką. Dopiero w 1921 Benkowie wrócili na dłużej do Siedlec, gdzie młody Marian ukończył Gimnazjum im. hetmana Żółkiewskiego w 1925 roku z wyróżnieniem. Od razu po ukończeniu szkoły średniej zdecydował się na studia. Jego wybór padł na
Wydział architektury Politechniki Warszawskiej. Już w trakcie ich trwania rozpoczął pracę w zawodzie architekta. W okresie tym często odwiedzał Mińsk Mazowiecki, gdzie nawiązał współpracę z architektem inż. Michałem Sławińskim, który pełnił wówczas funkcję rzeczoznawcy Wydziału Powiatowego i miejscowego magistratu.

Ważnym rokiem w życiu Mariana Benki był niewątpliwie rok 1932, bowiem w czerwcu tego roku skończył studia, a 7 lipca zawarł w miejscowym kościele związek małżeński z M. Jelińską. Związek ten został pobłogosławiony przez ówczesnego proboszcza mińskiej parafii ks. Józefa Dziąga, również człowieka bardzo zasłużonego dla Mińska. 3 lata później, w 1935 Marian Benko wraz z małżonką zakupili 2 działki, których łączna powierzchnia wynosiła ok. 2000 m. kw., położone przy ul. Zielonej w Mińsku Mazowieckim, a więc nieopodal domu p. Grzegorzewskiej, u której do tej pory wynajmowali mieszkanie. Już na przełomie roku 1934/35 sam zaprojektował swój dom, którego budowa pochłonęła wszystkie oszczędności. Dlatego podjął się dodatkowej pracy nauczyciela w wieczorowej Publicznej Szkole Dokształcającej w Mińsku Mazowieckim. Mimo natłoku zajęć nie zaprzestał także współpracy z inż. Sławińskim. Współpracował z nim między innymi przy projektach takich budynków, jak gmach mińskiego Starostwa i Wydziału Powiatowego, kaplicy w Wielgolesie czy dzwonnicy w Kuflewie.

                Następnie rozpoczął studia badawcze oraz dokumentowanie kultury materialnej południowo-wschodniego Mazowsza, szczególny nacisk kładąc na architekturę powiatu mińskomazowieckiego. Szczególnie upodobał sobie miejscowości takie jak: Mińsk Mazowiecki, Siennica, Latowicz, Stanisławów, Cegłów i Jeruzal. To właśnie jemu udało się najpierw zidentyfikować, a następnie ustalić położenie renesansowego miasteczka Sendomierz, które zlokalizowane było w okolicach dzisiejszego pl. Kilińskiego.

W czasie wojny rozpoczął pracę na rzecz edukacji młodzieży. Od 1940 roku pracował w szkole zawodowej, w której uczył wielu przedmiotów, w tym przede wszystkim materiałoznawstwa, nauki zawodu wraz z podstawami mechaniki oraz chemii. Po wojnie Marian Benko został pierwszym architektem powiatowym w Mińsku Mazowieckim, a od jesieni 1944 roku architektem okręgowym. Okręg ten obejmował 3 powiaty: miński, węgrowski i sokołowski.

Z jego inicjatywy powstała w Mińsku Szkoła Budowlana (obecnie zwana potocznie „budowlanką”), której szybki rozwój spowodował, że Mińsk Mazowiecki stał się bardzo istotnym ośrodkiem szkolenia budowlanego na terenie Polski i pierwszym na terenie województwa. Od 1951 roku przez 19 lat kierował departamentami, m.in. urbanistyki (później Departament Planowania Miast i Osiedli), był wiceprezesem a następnie sekretarzem w randze ministra Komitetu ds. Urbanistyki i Architektury, który następnie przemianowano na Komitet Budownictwa, Urbanistyki i Architektury. Sekretarzem w randze ministra był przez ok. 4 lata. Następnie podjął pracę dyrektora Departamentu Miejscowego Planowania Przestrzennego w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

Dnia 1 lipca 1970 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę. 30 listopada 1971 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, który został mu nadany przez Politechnikę Gdańską.

Wielokrotnie odznaczany za swoją działalność zawodową, w tym między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polskim czy Krzyżem Zasługi dla Obronności Kraju. Od dnia 27 kwietnia 1971 r. jest Honorowym Obywatelem miasta Mińsk Mazowiecki oraz od 1985 r. członkiem honorowym Towarzystwa Przyjaciół Mińska Mazowieckiego.